6 weken

Beste vrienden,

Ik heb hier net ontdekt dat ik niets meer van mij heb laten horen sinds mijn gastouders en grote broer teruggekomen zijn.

Tijd voor verandering!

De laatste weken waren superpositief voor mij!

De enige kink in de kabel waren de AFS-coördinaters die irritant begonnen doen.

We zijn hier met 8 AFS'ers in gensan en volgens hen besteeden we te veel tijd met elkaar ipv met onze familie.

Gelukkig heb ik een supercoole familie die altijd achter mij staat! :)

Ik denk dat ik superveel geluk heb met mijn familie, die proberen echt alles te doen om het mij aangenaam te maken en het klikt gewoon! Ik had dus werkelijk zorgen voor niets :)

Mijn gastpapa gaat in het vervolg zijn chemo-therapie hier in Gensan hebben waardoor mijn gastouders bijna altijd thuis zullen zijn! :D

Ook goed, ik heb een oudere zus en broer dus elk weekend ga ik 1 tot 2 keer uit. Maar zelf drinken ze niet, want amai Filippijntjes en drank = geen goede combinatie. Het is bijna zo grappig dan als ze Nederlands proberen praten.

Mijn grote broer is net afgestudeerd en werkt nog niet dus die kan mij op elk moment van de dag ergens mee naartoe nemen. Ik heb me dus nog geen seconde verveeld :)

Nog een leuk nieuwtje: de middelbare school hier was nogal saai. Mijn klasgenootjes waren 16 en al de vakken had ik al 3 jaar geleden gezien dus AFS besloot om mij naar 'college' te sturen. Hoera!

Mijn uren zijn fantastisch nl:

09.30 - 10.30 Psychology

10.30 - 11.30 English 2

11.30 - 12.30 lunchbreak

12.30 - 13.30 English A

13.30 - 14.30 Literature 2

14.30 - 15.30 Economics 2

Ik heb net mijn eerste week daar achter de rug en ik kan zeggen : duuiiiiizend keer beter :)

Afgelopen woensdag was het mijn 'welcome program' op mijn nieuwe school.

Ik kan u zeggen : nog NOOIT zo iets schaamtelijks meegemaakt! ö

Der was der een orkest voor mij, enkele dansen werden voorgedragen en der hebben ook een paar gezongen.

En dan het leukste, ik mocht ook eens iets zeggen voor iedereen. Ik ging stilletjes dood vanbinnen.

En dan het beste moet nog komen, de dag erna. Ik denk dat heel de school mij kende...

Overal 'Hi Loulou!' , 'How are you Loulou?' , 'Can I have a picture Loulou?'

en de mensen die wa beschaamder waren hoorde ik tegen elkaar fluisteren

'Loulou' , 'exchange student' , 'AFS'

OMG!

Wat ik de afgelopen dagen zowat gedaan heb is : naar feestjes gegaan, gaan zwemmen in een zwembad/cold spring, naar de cinema gegaan, de miss universe vd Filippijnen ontmoet, naar malls gegaan, op duizend foto's gestaan enz ...

Ik kan zeggen dat ik mij hier supergoed heb, ik had zelf niet verwacht dat het zo goed ging gaan !

Ojaa maandag ga ik naar Davao-city, een grootstad op 3 uurtjes hier vandaan!

Voor degenen die beginnen met school , veeeeeeeeeel succes!

With Love, me ♥

4 weken

Beste vrienden

Het is al 4 weken geleden sinds ik het pittoreske Temse verliet. De tijd gaat toch snel?

Ik zal eens beginnen met een happy nieuwtje: morgen komen mijn gastouders en -broer terug! Weliswaar maar tijdelijk, maar ik ben toch zeer blij! :)

Ik be nwel een beetje zenuwachtig ... Ik was net een beetje gewoon geraakt aan alles hier samen met mijn zus Chenee, en nu verandert alles weer compleet. We zullen zien wat dat geeft :)

Dus wat is er gebeurd in de tijd dat ik niets meer geschreven heb?

Allereerst het Tunafest.

Zoals jullie wel of niet weten in Gensan de hoofdstad van de tonijn. Elk jaar wordt dat gevierd met een ong 12-dagen durend festijn. Ja, ze zijn er echt neig fier op!

Op die opening van het tunafest werden er dus werkelijk liedjes gezongen voor den tonijn en er werden ook 1000000en dansen voor gedaan.

Speciaal ...

Dan tussendoor nog wa naar verschillende evenementen rondom het tunafest.

Waaronder paintball! (Dan dacht ik efkes hoera tuna!)

Op de afsluitingsceremonie moesten wij, de AFS'ers, op nen praalwagen doorheen de stad rijden.

Eerst de hele dag nog wa rondgecrosst enal, voor de verandering nog wa dansen gezien ter ere van de wondere tuna ...

En dan was het tijd voor de praalwagens ... Toen kwam Sir Jopau met het prachtige nieuws dat we waarschijnlijk te moe waren van zo een lange dag en de tocht zo toch 3u duren dus we moesten niet meer. YEEEEEEEEEES, het beste nieuws ooit!

Op school heb ik dus nog geen les gehad. Ofwel hadden we geen school en als we wel school hadden kregen we vrij om te oefenen voor de intermurals. Intermurals is een soort van inter-school competitie waarin alle jaren strijden tegen elkaar in all soorten spelletjes en sport.

Dinsdag was het cheerdance-competition. AMAI!

Die dans moet dus tussen de 5-8 min duren, er moeten op zen minst 25 lln meedoen (zoiets in den aard) en der zitten dus ongelooflijk veel liften in.

Zelfs die 12-jarigen zitten hun medeklasgenootjes dus in de lucht te gooien alsof het niets is. Ni normaal! ö

Dan kwam er op het einde een dansgroep uit het hoger onderwijs ook eens hun cheerdance tonen. Ja amai, mijne mond viel toch efkes open ...

De laatste 2 dagen ben ik niet naar school geweest omdat ik daar ni veel te doen heb momenteel, ik dacht we zullen eens naar de spa gaan... very niiiice & CHEAP! :)

Vorige week zijn we naar de grootste middelbare school in gensan geweest. Precies een klein dorp ö.

Maar het leuke aan die school is, ze hebben zo een apartie sectie nl arts-section.

En als je hier iets kiest beoefen je dat instrument/sport/ ... 2u elke dag. Die kinderen zijn dus echte pro's eens ze afstuderen.

Het koor van de laastejaars heeft ons een demonstratie gegeven. Ja amai, mijne mond viel weer open. Die waren misschien met een stuk of 12 maar het was precies of ze waren met 100.

En ook de 1e jaars strijkinstrumenten hebben ons een paar liedjes laten horen. Wa beginners? Der zijn echt veel creatieve Filippijntjes ze!

Ik ben nog maar 1e keer echt gechoqueerd geweest en dat was op 1 vd 100.000en verjaardagsfeestjes waar ik al naartoe ben geweest. Wat stond er op het menu? lecchon! (da geroosterd varken) Het was duidelijk dat het hier een delicatesse was want iederen sprong der zowaar op en begon met zijn handen stukken van het varken te scheuren. Vooral de huid, want dat vinden ze het lekkerste deel. Ik kan u 1 ding zeggen: goooooooooor! Ik denk dak nogal gruwelijk aant kijken was want iedereen direct 'are you okaaaaay?'

Achja, hun idee van lekker eten is nogal speciaal... elke keer als ze mij iets nieuws laten proeven zeggen ze 'I'm sure you will love this, it's sooooo tasty'. Maar elke keer moet ik mij inhouden om het niet teru uit te spuwen ...

Ja helaas, het eten is verschrikkelijk. Ik ga de eerste zijn die de betekenis van AFS (another fat student) geen eer aandoet. Wat ik niet erg vindt.

Looooooooove you all, me