4 Maanden

Dag beste vrienden!

Sinds gisteren ziet ik dus al 4 volle maanden in de Filippijnen!

Nog 2 dagen en ik heb kerstvakantie. Ik heb dus zonet gezien dak mijn nieuw lessenrooster (van 1.5 maand geleden) hier nog niet medegedeeld heb, hierbij:

08.30-09.30 History 1

09.30-10.30 Social Science

10.30-11.30 Personality Development

11.30-13.30 Break

13.30-14.30 English 3

14.30-15.30 French, teacher: miss Loulou :)

Ik heb zonet 'examens' gehad , zonder te studeren er door zijn! Het was altijd mijn droom in België :)

De Filippijntjes zijn echt al volledig in de kerststemming. Als ge buiten komt wordt ge blind geflikkerd van alle kitscherige lichtjes. Verkeersleider, verkopers, bewakers ze staan der allemaal met hun kerstmuts en overal wensen ze u al een 'merry Christmas'.

Ik heb geen ongelooflijk, verschietachtig nieuws te vertellen ...

Ik ben altijd heel braaf naar school geweest :), verschietachtig maar school is echt plezant :).

In tegenstelling tot de 'middelbare school' - Filippijnen kan ik met mijn klasgenootjes al eens een deftig gesprek hebben.

Af en toe kunnen ze wel dwaze vragen stellen zoals onlangs ' of het waar is dat er veel vampieren zijn in Europa', 'k heb dan maar gezegd 'OMG, gij gelooft in vampieren?' Maarja, wat had je verwacht ...

Allez, tot de volgende

Merry Christmas België

Loulou

SHOCK

Halooo!

Was ik hier efkes verschoten, volgende week is het al december! ö

Ge merkt da natuurlijk niet als het elke dag nog gemiddeld 38° is! Jaja 38°!

De laatste tijd ben ik hier toch af en toe nekeer geshockeerd geweest!

De Filippijnen is dus echt het land van de geesten, ik denk da ze allemaal hier naartoe komen, want ergens anders komt ge da toch ni tegen ze ...

Bijna iedereen heeft der dus al minstens 1 gezien.

Mijn kleine broer heeft nog nooit een geest gezien maar is dus superbang om er een tegen te komen.

Hij durft niet alleen in een kamer te zijn ...

Ik heb da dan eens moeten testen natuurlijk ... We zaten samen in mijn kamer en ik ga naar buiten en sluit de deur. WOW, die wordt efkes zot x) Echt roepen dak de deur terug moest open doen. 'k Heb die dan een beetje liggen uitlachen :D

Ook hebben ze hier 1000'en 'wezens'. En natuurlijk bestaan die allemaal ECHT! x)

Helaas ben ik de namen een beetje vergeten ...

Ik herinner mij alleen nog de kapre. Die komt ge dus tegen bij nen hele groot boom, want hijzelf is een reus die in een boom zijn pijp zit te roken. Natuurlijk, natuurlijk, ...

Mijn kleine broer had dus een verhaal om te tonen dat het echt waar was!

Aan den overkant van onze straat staat der dus ne grote boom, een vriend van hem was daar dus de vrouwelijke kapre tegengekomen. (Spijtig, ik zie dien boom elke dag maar de kapre heb ik nog niet ontmoet). Die vrouwelijke kapre werd dus verliefd op zijn vriend en nu wilt die da hij mee naar 'hun wereld' gaat.

Hoe kunt ge serieus blijven als ze u zoiets vertellen?

Nu heb ik dus filippijnse geschiedenis met 3 andere AFS'ers. Het ging over de evolutietheorie. Onze leerkracht zei "Sommigen beweren dat wij van apen afstammen, geloven jullie dat?" Heel de klas plat van het lachen ... o_O

Hij vroeg da dan aan een paar leerlingen en die allemaal "natuuuuurlijk NIET", dan vroeg hij het aan Ilona (Duitsland) en die zei "uuhm jaa ..." Onze leerkracht was die dus in haar gezicht aan het uitlachen ... alleja ...

Nog grappig, de Filippijntjes zijn conservatief en hebben het beeld dat Europa o zo vrij is. Soms gaat het er wel een beetje over ...

" Is het waar dat sommige mensen gewoon naakt op straat lopen?" " Euuuh, WA?!"

" Is het waar dat sommigen gewoon geld gaan afhalen in hun ondergoed?"

Mjaaa... ik heb hier al wat gehoord, maar ik kan der toch nog altijd goe mee lachen :D

Love you all ♥

Adres

Halloooo!

Aangezien ik geen enkele brief heb ontvangen was het tijd voor een verandering van adres

Bij deze :

Nepthale Piedad Natividad (Loulou)

25 Atis street

Barangay Dadiangas West

General Santos City south cotabato 9500

Philippines

Ik kijk er al naar uit om eindelijk post te ontvangen!

Veel liefs,

Loulou in de Filippijnen :)

12,5 weken

Dag vrienden!

Alles begint een beetje normaal te worden terug.

Woensdag moet ik na 3 weken terug naar school...

School is leuk, maar doen wat ge wilt is natuurlijk nog leuker :)

Dus wat is er de laatste tijd nog gebeurd :

1 November, groot feest in de Filippijnen!

Iedereen gaat naar het kerkhof blijft daar de hele dag en sommigen ook nacht.

Eerst vond ik dat een beetje creepy tot ik op het kerkhof kwam op 1 november.

Het deed mij er een beetje denken aan de camping tijdens een festival in België

Overal staan er tentjes, mensen zitten er samen te eten, drinken, muziek te spelen, er zijn ook kleine kraampjes waar je allerlei eten kunt kopen, juweeltjes, slippers, lichtgevende speeltjes voor kinderen (SHOCK ö)

Het graf van mijn familie is een klein, open huis. We hebben de hele tijd gegeten, spelletjes gespeeld, films gekeken

Raar, maar we hadden echt veel plezier op het kerkhof

Ik heb er wel niet geslapen want ik heb enkele MEGA spinnen gespot.

Dan van 3 tot 5 november zijn we met AFS naar Davao gegaan.

Daar hebben we Tim en Saskia opnieuw ontmoet. (De 2 Belgen die in Davao verblijven)

De eerste dag zijn we naar Samal gegaan. Amai, NICE!

Er zijn 3 eilanden voor Davao, en van blauw water gesproken ö

We hadden een bootje gehuurd en er waren 3 mensen aan boord die ons van alles voorzagen

We hebben de hele tijd in zitzakken op het dek gelegen tot wa aan onze eerste bestemming kwamen

Toen dacht ik: DIT is de reden waarom ik naar de Filippijnen ben gekomen!:)

Eerst een beetje gezwommen, dan gegeten op het strand en dan terug gezwommen.

Dan terug een beetje verder gevaren

Daar hebben we gesnorkeld ... we hadden al eens gesnorkeld maar dat was werkelijk niets in vergelijking met wat we hier zagen!

Supermooie koralen en ik denk dat sommige delen wel 3tot5 meter diep waren. Superveel vissen, zeesterren, ...

Onze hostcoördinator Sir Jopau had een onderwatercamera. En toen we allemaal zo gefascineerd waren door een blauwe zeester was ik zo dom om die camera los te laten en vervolgens zo dom te zijn om er gewoon naar te staren doe die zachtjes tot op de bodem viel ipv hem direct op te duiken.

Gelukkig was het niet zo diep daar en heeft Felice de camera nog kunnen opduiken :p

Dan een hotel gaan zoeken daarna avondeten en dan uitgaan met de vrijwilligers van Davao.

Next day

In de morgend naar Eden Nature Park gegaan, een resort in de bergen.

Daar de hele tijd gezeten, rondgewandeld etc.

Dan naar de crocodile farm gegaan want Sir jopau wou er een culturele dans zien ofzo ...

Uiteindelijk waren we te laat voor een groot deel en hebben we alleen de vuurdans gezien

Filippijntjes vinden dus alles fantastisch he, die waren ni echt iets speciaals aant doen maar toch constant 'oeeeh' 'aaah'

Daar gegeten en dan terug naar Eden Nature Park om een kampvuur te maken

Het was al donker dan en amai, yak, dan komen de beesten boven ze!

Er groeiden bomen door het dak van onze hut en ik was al veel te gore dieren tegen gekomen daar dus ik besloot rond het kamvuur te blijven zitten en niet te slapen.

Tot ik samen met Elif naar de wc ging...

We gingen terug en we hoorde KRAK, Elif had op iets gestapt. Ik zei ooh tis maar een takske gewoon verder gegaan. Maar domme Elif keek achter haar ... GOORSTE BEEST OOIT! Elif was dan ook volledig aant flippen...

Nu waren we bang om buiten te gaan dus zijn we toch maar gaan slapen, wel met een kap, sjaal en deken op mijn hoofd want ik was te bang dat er iets vies op mijn hoofd zou kruipen 's nachts.

Next day, Leaving date

We zijn naar Abreeza mall gegaan. Eindelijk deftige kleren! :D

's Avonds teruggekeerd, Tim en Saskia gingen me naar Gensan. Tim verbleef bij Nuth, Saskia bij mij.

Mijn familie was superblij dat ik terug was. Een beetje overdreven was het :p

Maar wel heel lief, vrijdagmorgend was ik vertrokken om 6u en om 9u stuurde mijn kleine broer mij een sms dat hij mij al miste.

De volgende dag zijn we naar Lake Sebu gegaan,

Het laatse deel van de weg was heel steil en doordat de auto zo laag was moesten we die met kleine motorkes doen.

Alleen de 'weg' was eigenlijk gewoon allemaal stenen op nen hoop gegooid, ik werd dan ook heel goe door elkaar geschud en da moteurke slipte om de zoveel keren. Ik hield mijn hart dan vast zeker omda er af en toe dan nen afgrond van jewelste verscheen naast mij ... hoera!

Dan hebben we 2 van de 7 watervallen bezocht. Vree schoon! ö

En dan het coolste de zipline! Er waren er 2, de langste was 400m lang.

Onder ons zagen we dan een heel mooie natuur verschijnen, bossen, nog een waterval, de afgrond was ongeveer 200 m diep en het was alsof we er over vlogen!

Op de terugweg was het moteurke nog griezeliger want het had een beetje geregend ondetussen waardoor de weg wat glad was geworden ... maar sjans overal zonder kleerscheuren vanaf gekomen :D

Dan gegeten in het huis van Nuth want zijn gastfamilie zijn moslims en het was een groot feest voor moslims (ik weet nog altijd niet goed wat ... :))

's Avonds Tim en Saskia afgezet op de busstop en toen ik thuis was ein-de-lijk slaaaaaap.

Ik had het nodig!

Love you all!

Life's a bitch

Hallo iedereen!

Hoe alles op 1 dag kan veranderen...

Alles was perfect hier voor mij!

Maar zoals jullie al dan niet weten mijn papa Chito had leukemie.

Hij had net een week chemotherapie gehad en zondagavond mocht hij terug naar huis want alles was perfect! Iedereen superblij natuurlijk. En volgende zaterdag was zijn verjaardag dus we waren al flink aan het plannen.

Maar dan woensdagnacht kreeg hij opeens hoge koorts en hebben ze hem vlug naar het ziekenhuis gebracht. Alles zag er goed uit, hem geoon wat medicatie geven en met wat geluk kon hij op tijd naar huis voor zijn verjaardag.

Ik was de hele dag druk bezig met mijn eigen activiteiten en tegen dat ik 's avonds naar het ziekenhuis ging was de situatie veel verergerd.

Hij lag op intensive care... en werd in coma gehouden.

Vrienden, familie zaten er allemaal, te bidden in de kapel ...

Het was echt verschrikkelijk om hem daar zo te zien liggen ... want wij konden niks doen... alleen maar kijken en hopen dat de verplegers wisten wat ze deden.

Hij was redelijk stabiel maar toen ze hem extra zuurstof wouden geven liep het mis ...

TUUUUUUUUUUUUUUUT, zijn hard stopte met kloppen

Ik weet niet meer wat ik dacht of deed op dat moment,

Ik zag allerlei verplegers en dokters naar zijn bed lopen, ze probeerden hem te reanimeren en allerlei andere dingen te doen maar ... ze konden niks meer doen

Die 13 oktober is mijn papa Chito overleden...

Dit was echt de verschrikkelijkste ervaring ooit, ik weet niet meer wat er die avond nog gebeurd is. Maar ik voelde mij rotslecht!

De volgende dag is het lichaam hier naar huis gekomen waar het een week zou verblijven. Filippijnen hebben namelijk deze traditie. En van 's morgends tot 's avonds was er volk hier want elk moment van de dag moest er iemand wakker zijn om mijn papa Chito gezelschap te kunnen houden.

Het huis stond vol met bloemen en kaarsen en doordat er zoveel volk was kon ik de situatie en beetje vergeten. Elke avond was er een mis en donderdag was er een 'remembrance'. De lievelingsliedjes van mijn papa Chito werden afgespeeld en vrienden van hem gaven een speech. Ook ik heb er een gegeven.

Vrijdag werd het lichaam naar de cityhall verplaatst omdat hij 9 jaar lang een politieker hier in gensan is geweest. Die avond was er ook een mis en remembrance.

Dan gisteren, zaterdag, was het de begrafenis. Het lichaam werd van de cityhall naar de kerk gebracht terwijl wij achter de wagen wandelden. Dan een mis en dan ging iedereen naar het kerkhof. Daar was er nog een ceremonie, dan offerden we bloemen en dan de allerlaatse viewing. Ik denk dat dat na het moment waarop hij stierf het ergste was. Dan als laatste werd hij begraven...

Filippijnen zijn wel super bijgelovig! Zo bijvoorbeeld moesten we de hele week met het licht aan slapen. Tijdens de hele periode mag je geen rood dragen. Toen het lichaam uit het huis gedragen werd moesten we onder de kist lopen en we mochten niet meer achteruit kijken. Op de dag van de begrafenis mag je geen parels dragen. Toen het lichaam begraven was, verbrandden ze een paar bloemen, wij moesten er over springen... Ik vergeet waarschijnlijk nog een paar dingen maar nu heb je toch een beetje een idee!

Aan iedereen van wie ik berichtjes gekregen heb, duizendmaal dank! ♥♥

6 weken

Beste vrienden,

Ik heb hier net ontdekt dat ik niets meer van mij heb laten horen sinds mijn gastouders en grote broer teruggekomen zijn.

Tijd voor verandering!

De laatste weken waren superpositief voor mij!

De enige kink in de kabel waren de AFS-coördinaters die irritant begonnen doen.

We zijn hier met 8 AFS'ers in gensan en volgens hen besteeden we te veel tijd met elkaar ipv met onze familie.

Gelukkig heb ik een supercoole familie die altijd achter mij staat! :)

Ik denk dat ik superveel geluk heb met mijn familie, die proberen echt alles te doen om het mij aangenaam te maken en het klikt gewoon! Ik had dus werkelijk zorgen voor niets :)

Mijn gastpapa gaat in het vervolg zijn chemo-therapie hier in Gensan hebben waardoor mijn gastouders bijna altijd thuis zullen zijn! :D

Ook goed, ik heb een oudere zus en broer dus elk weekend ga ik 1 tot 2 keer uit. Maar zelf drinken ze niet, want amai Filippijntjes en drank = geen goede combinatie. Het is bijna zo grappig dan als ze Nederlands proberen praten.

Mijn grote broer is net afgestudeerd en werkt nog niet dus die kan mij op elk moment van de dag ergens mee naartoe nemen. Ik heb me dus nog geen seconde verveeld :)

Nog een leuk nieuwtje: de middelbare school hier was nogal saai. Mijn klasgenootjes waren 16 en al de vakken had ik al 3 jaar geleden gezien dus AFS besloot om mij naar 'college' te sturen. Hoera!

Mijn uren zijn fantastisch nl:

09.30 - 10.30 Psychology

10.30 - 11.30 English 2

11.30 - 12.30 lunchbreak

12.30 - 13.30 English A

13.30 - 14.30 Literature 2

14.30 - 15.30 Economics 2

Ik heb net mijn eerste week daar achter de rug en ik kan zeggen : duuiiiiizend keer beter :)

Afgelopen woensdag was het mijn 'welcome program' op mijn nieuwe school.

Ik kan u zeggen : nog NOOIT zo iets schaamtelijks meegemaakt! ö

Der was der een orkest voor mij, enkele dansen werden voorgedragen en der hebben ook een paar gezongen.

En dan het leukste, ik mocht ook eens iets zeggen voor iedereen. Ik ging stilletjes dood vanbinnen.

En dan het beste moet nog komen, de dag erna. Ik denk dat heel de school mij kende...

Overal 'Hi Loulou!' , 'How are you Loulou?' , 'Can I have a picture Loulou?'

en de mensen die wa beschaamder waren hoorde ik tegen elkaar fluisteren

'Loulou' , 'exchange student' , 'AFS'

OMG!

Wat ik de afgelopen dagen zowat gedaan heb is : naar feestjes gegaan, gaan zwemmen in een zwembad/cold spring, naar de cinema gegaan, de miss universe vd Filippijnen ontmoet, naar malls gegaan, op duizend foto's gestaan enz ...

Ik kan zeggen dat ik mij hier supergoed heb, ik had zelf niet verwacht dat het zo goed ging gaan !

Ojaa maandag ga ik naar Davao-city, een grootstad op 3 uurtjes hier vandaan!

Voor degenen die beginnen met school , veeeeeeeeeel succes!

With Love, me ♥

4 weken

Beste vrienden

Het is al 4 weken geleden sinds ik het pittoreske Temse verliet. De tijd gaat toch snel?

Ik zal eens beginnen met een happy nieuwtje: morgen komen mijn gastouders en -broer terug! Weliswaar maar tijdelijk, maar ik ben toch zeer blij! :)

Ik be nwel een beetje zenuwachtig ... Ik was net een beetje gewoon geraakt aan alles hier samen met mijn zus Chenee, en nu verandert alles weer compleet. We zullen zien wat dat geeft :)

Dus wat is er gebeurd in de tijd dat ik niets meer geschreven heb?

Allereerst het Tunafest.

Zoals jullie wel of niet weten in Gensan de hoofdstad van de tonijn. Elk jaar wordt dat gevierd met een ong 12-dagen durend festijn. Ja, ze zijn er echt neig fier op!

Op die opening van het tunafest werden er dus werkelijk liedjes gezongen voor den tonijn en er werden ook 1000000en dansen voor gedaan.

Speciaal ...

Dan tussendoor nog wa naar verschillende evenementen rondom het tunafest.

Waaronder paintball! (Dan dacht ik efkes hoera tuna!)

Op de afsluitingsceremonie moesten wij, de AFS'ers, op nen praalwagen doorheen de stad rijden.

Eerst de hele dag nog wa rondgecrosst enal, voor de verandering nog wa dansen gezien ter ere van de wondere tuna ...

En dan was het tijd voor de praalwagens ... Toen kwam Sir Jopau met het prachtige nieuws dat we waarschijnlijk te moe waren van zo een lange dag en de tocht zo toch 3u duren dus we moesten niet meer. YEEEEEEEEEES, het beste nieuws ooit!

Op school heb ik dus nog geen les gehad. Ofwel hadden we geen school en als we wel school hadden kregen we vrij om te oefenen voor de intermurals. Intermurals is een soort van inter-school competitie waarin alle jaren strijden tegen elkaar in all soorten spelletjes en sport.

Dinsdag was het cheerdance-competition. AMAI!

Die dans moet dus tussen de 5-8 min duren, er moeten op zen minst 25 lln meedoen (zoiets in den aard) en der zitten dus ongelooflijk veel liften in.

Zelfs die 12-jarigen zitten hun medeklasgenootjes dus in de lucht te gooien alsof het niets is. Ni normaal! ö

Dan kwam er op het einde een dansgroep uit het hoger onderwijs ook eens hun cheerdance tonen. Ja amai, mijne mond viel toch efkes open ...

De laatste 2 dagen ben ik niet naar school geweest omdat ik daar ni veel te doen heb momenteel, ik dacht we zullen eens naar de spa gaan... very niiiice & CHEAP! :)

Vorige week zijn we naar de grootste middelbare school in gensan geweest. Precies een klein dorp ö.

Maar het leuke aan die school is, ze hebben zo een apartie sectie nl arts-section.

En als je hier iets kiest beoefen je dat instrument/sport/ ... 2u elke dag. Die kinderen zijn dus echte pro's eens ze afstuderen.

Het koor van de laastejaars heeft ons een demonstratie gegeven. Ja amai, mijne mond viel weer open. Die waren misschien met een stuk of 12 maar het was precies of ze waren met 100.

En ook de 1e jaars strijkinstrumenten hebben ons een paar liedjes laten horen. Wa beginners? Der zijn echt veel creatieve Filippijntjes ze!

Ik ben nog maar 1e keer echt gechoqueerd geweest en dat was op 1 vd 100.000en verjaardagsfeestjes waar ik al naartoe ben geweest. Wat stond er op het menu? lecchon! (da geroosterd varken) Het was duidelijk dat het hier een delicatesse was want iederen sprong der zowaar op en begon met zijn handen stukken van het varken te scheuren. Vooral de huid, want dat vinden ze het lekkerste deel. Ik kan u 1 ding zeggen: goooooooooor! Ik denk dak nogal gruwelijk aant kijken was want iedereen direct 'are you okaaaaay?'

Achja, hun idee van lekker eten is nogal speciaal... elke keer als ze mij iets nieuws laten proeven zeggen ze 'I'm sure you will love this, it's sooooo tasty'. Maar elke keer moet ik mij inhouden om het niet teru uit te spuwen ...

Ja helaas, het eten is verschrikkelijk. Ik ga de eerste zijn die de betekenis van AFS (another fat student) geen eer aandoet. Wat ik niet erg vindt.

Looooooooove you all, me

Kiamba

Hi everyone!

Ik heb dus net mijn eerste schooldag achter de rug! Wat eigenlijk gelijk is aan niksdoen, maar werkelijk: niks doen!

Maar ik zal wat vertellen over mijn weekend,
We zijn dus met afs naar Kiamba gegaan, naar een beachresort. (ge moet u niks te fancy voorstellen ze)
We kwamen daar dus al zaterdagmorgend aan efkes wa verkennen, ons gaan voorstellen aan de burgemeester en weeral voor duizend foto's moeten poseren. Iedereen wilt hier me u op de foto staan he, om compleet dol van te draaien!
Eerst naar de fonteinen. We moesten dus bijna 1uur wandelen door een soort van regenwoud. Heel mooi maar supervermoeiend, ik zag roder als nen tomaat. Ik was constant aant denken 'ni denken wa voor beesten hier zitten, ni denken wa voor beesten hier zitten' Tot mijn grote geluk geen spin tegengekomen! :)
Maar das echt zo raar he int midden van da 'woud' was er dan ineens zo'n mini-dorpje met allemaal huttekes. En die kindjes uit da dorp allemaal zo super-enthousiast, aja der komen blanken voorbij.
Dan kwamen we eindelijk aan bij de cold spring. Ik kan ni beschrijven hoe goed da mij da deed! Ik heb het zelfs voor een seconde koud gehad!:o
Wat wel grappig is Raphael, ook een uitwisselingsstudent, vindt dus alles spannend en cool he. Zelfs een grote mier vond die fantastisch!
Na een tijdje whole the way back!
Dan was het tijd voor ... rafting!
Ik zat samen met Elif in een bootje, allez band beschrijft het beter, en die was er echt ni gerust op ze! Da water was echt superwild en mijn poep deed megaveel zeer achteraf van al de stenen waarop we zijn gebotst! Ik ben nog nooit zo doordrenkt geweest! Of om het zoals Norhaine te zeggen 'I got raped by the water' :p!
Dan was het al avond en hebben we gegeten en nog wa gebabbeld en gewandeld op het strand.

Next: zondag
Zondag gingen we naar een ander stuk van het eiland om te snorkelen. We moesten der dus naartoe met nen boot. Ma mannekes ik was zeeziek! Mijn ontbijt is der dan al meteen uitgekomen. Dan wasek gelukkig beter en kon ik snorkelen. Ma mannekes da was een gesukkel int begin! We moesten slippers dragen omdat we ons anders zeer zouden doen aan het rif maar ik kan echt ni zwemmen me slippers en ik verloor die altijd dus ik dacht Ey foert, ik hou die gewoon vast. Ja baaam, voet tegen het rif! Dan nog wa probleemkes met da snorkelding want der kwam alt maar water binnen, miljaar jong! En dan eindelijk, gelukt! Moooooooooi, da was nu es echt plezant ze!
Maar dan helaas, het lot was mij ni goe gezind die dag, ik was terug misselijk. dus kben naart strand gegaan en kheb wa geslapen onder een palmboom. Da klinkt toch tropisch he :),
Dan , ik wou niet maar had geen keus, terug op den boot. Mijn eten kwam der terug uit. Ik kon de grond kussen toen we terug kwamen! Dan terug naar het hotel en naar huis!

OMG, ik moet morgen mijn schooluniform dragen. Ik heb da net aangehad en tis om depressief van te worden. Nog nooit van mijn leven zo iets lelijks gezien!

With love, me

Aankomst

Dag lieverds,

Vrijdagmorgend ben ik dus aangekomen in Manila, om 9u. Aangezien dak ni kan slapen op een vliegtuig was ik al een levende zombie :)
Nur en Mae kwamen mij ophalen, de host coordinators in Manila, 2 superkleine schattige Filippijntjes.
Eerst zijn we naar het hotel gegaan om mij op te frissen (was nodig)
Dan naar de ambassade, dan naar het AFS kantoor voor al een kleine orientatie, iedereen was daar echt zo lief en dien baas vloog mij bijna om mijne nek :p,
's avonds ben ik mijn gastouders en broers in het ziekenhuis gaan bezoeken. Die waren ook al zo lief! Ma echt neig :) Mijn gastbroer is dan mee met Mae en mij gegaan om iets te eten en 's avonds heb ik zijn homo-neef en een paar vrienden ontmoet. 'k ben ook en het grootste koopcentrum van azie geweest, en inderdaad 'k denk da ge daar 2 weken kunt doorbrengen en nog ni alles gezien hebben :p!
Een postief puntje van te laat komen was dak veel van Manila hen gezien, want de rest is het hotel bijna ni uitgeweest.
Manila is trouwens echt raar! Langs den ene kant zijn er zo kei-moderne nieuze gebouwen en een beetje verder is het zo sloppenwijk-achtig.


Oke,de volgende dag moestek al om 5.30 opstaan omdak naar gensan ging.
'k stond der efkes buiten aan het vliegveld te wachten en ineens vloog der iemand om mijnen nek, het was de president van AFS Filippijnen. Mijn gastzus, een vriendin van haar en nog 2 anderen ('k ben de naam vergeten) waren er. Die waren echt suuuuuper-enthousiast en waren constant vragen aan het stellen. Voor ontbijt naar de McDonalds (okeeee , die eten hier 5 keer op nen dag, en dan nog zo mager zijn, lucky basterds!) 'k Heb een groot deel van de andere buitenlandse studenten ontmoet, en samen zijn we met den tricycle, foto komt wel eens, ergens naartoe gereden want twas international youth day ofzo. We zijn met iedereen naar mijn toekomstig huis gegaan en iedereen zei dak kei-gelukkig moest zijn omda mijn huis zo groot was ;p, wel echt kitscherig amaaaai, ge kunt het u ni inbeelden! en ze hebben de lelijkste hond ooit, azo een klein monster x)! Kheb dan een dutje gedaan want kwas al 3 dagen nen levende zombie ofzo ...
's avonds zijn een paar van Chenee (mijn zus) haar vrienden gekomen, want die waren amel kei-nieuzsgierig! Die waren echt superlief, en enthousiast en 'k ben al voor kei-veel feestjes enzo uitgenodigd, ik zit goe!!


Vanmorgend, zondag, was wa ne lazy day :)
'k ben wel naar de mall geweest voor geld af te halen en een sim-kaart te kopen. chenee zei da 450 peso's al redelijk duur was voor een kleedje. OMG heaven want 60 peso's is 1 euro! Ook het eten is super-goedkoop want mijne spaghetti was nog geen 3 euro! en da was een grote portie ...
Mijn kleine broer Chingoi is nogal verlegen om engels te praten dus die vraagt alt aan chenee om te vragen ofdak da al ken en da al weet ...
En de lola, de oma, is ook superschattig, dies al 88 ma springt nog me gemak in den auto en tis nogal nen hoge, ze verteld wel constant hetzelfde verhaal en vraagt steeds hetzelfde, ma da ben ik gewoon he :)
'k ben ook mee naar de kerk geweest ma twas in tagalog dus ik heb natuurlijk niks verstaan, ma azo veel volk! :o Wij moeste buiten staan omdat binnen al boemeste vol was!


BIG BIG LOVE, me

Beste vrienden

Na uitstel is het morgen eindelijk zo ver!

Ik zal gedurende het komende jaar zo veel mogelijk berichtjes posten over mijn indrukken, belevenissen ed in de Filippijnen.

Ik zal dus op het eiland Mindanao wonen, helemaal in het Zuiden.

Mijn gastgezin bestaat uit een mama, papa, een dochter (20 jaar) en twee broers (15 en 21 jaar), uit het contact dat ik er al mee gehad heb lijken het echt al superlieve mensen te zijn!

Voor degenen die zo tof zouden zijn mij een briefje of zo te sturen -->

Loulou Herman

25 Atis street

General Santos city 9500

Philippines

'K zou het weten te appreciëren ;)

With love, ♥