Hallo iedereen!
Hoe alles op 1 dag kan veranderen...
Alles was perfect hier voor mij!
Maar zoals jullie al dan niet weten mijn papa Chito had leukemie.
Hij had net een week chemotherapie gehad en zondagavond mocht hij terug naar huis want alles was perfect! Iedereen superblij natuurlijk. En volgende zaterdag was zijn verjaardag dus we waren al flink aan het plannen.
Maar dan woensdagnacht kreeg hij opeens hoge koorts en hebben ze hem vlug naar het ziekenhuis gebracht. Alles zag er goed uit, hem geoon wat medicatie geven en met wat geluk kon hij op tijd naar huis voor zijn verjaardag.
Ik was de hele dag druk bezig met mijn eigen activiteiten en tegen dat ik 's avonds naar het ziekenhuis ging was de situatie veel verergerd.
Hij lag op intensive care... en werd in coma gehouden.
Vrienden, familie zaten er allemaal, te bidden in de kapel ...
Het was echt verschrikkelijk om hem daar zo te zien liggen ... want wij konden niks doen... alleen maar kijken en hopen dat de verplegers wisten wat ze deden.
Hij was redelijk stabiel maar toen ze hem extra zuurstof wouden geven liep het mis ...
TUUUUUUUUUUUUUUUT, zijn hard stopte met kloppen
Ik weet niet meer wat ik dacht of deed op dat moment,
Ik zag allerlei verplegers en dokters naar zijn bed lopen, ze probeerden hem te reanimeren en allerlei andere dingen te doen maar ... ze konden niks meer doen
Die 13 oktober is mijn papa Chito overleden...
Dit was echt de verschrikkelijkste ervaring ooit, ik weet niet meer wat er die avond nog gebeurd is. Maar ik voelde mij rotslecht!
De volgende dag is het lichaam hier naar huis gekomen waar het een week zou verblijven. Filippijnen hebben namelijk deze traditie. En van 's morgends tot 's avonds was er volk hier want elk moment van de dag moest er iemand wakker zijn om mijn papa Chito gezelschap te kunnen houden.
Het huis stond vol met bloemen en kaarsen en doordat er zoveel volk was kon ik de situatie en beetje vergeten. Elke avond was er een mis en donderdag was er een 'remembrance'. De lievelingsliedjes van mijn papa Chito werden afgespeeld en vrienden van hem gaven een speech. Ook ik heb er een gegeven.
Vrijdag werd het lichaam naar de cityhall verplaatst omdat hij 9 jaar lang een politieker hier in gensan is geweest. Die avond was er ook een mis en remembrance.
Dan gisteren, zaterdag, was het de begrafenis. Het lichaam werd van de cityhall naar de kerk gebracht terwijl wij achter de wagen wandelden. Dan een mis en dan ging iedereen naar het kerkhof. Daar was er nog een ceremonie, dan offerden we bloemen en dan de allerlaatse viewing. Ik denk dat dat na het moment waarop hij stierf het ergste was. Dan als laatste werd hij begraven...
Filippijnen zijn wel super bijgelovig! Zo bijvoorbeeld moesten we de hele week met het licht aan slapen. Tijdens de hele periode mag je geen rood dragen. Toen het lichaam uit het huis gedragen werd moesten we onder de kist lopen en we mochten niet meer achteruit kijken. Op de dag van de begrafenis mag je geen parels dragen. Toen het lichaam begraven was, verbrandden ze een paar bloemen, wij moesten er over springen... Ik vergeet waarschijnlijk nog een paar dingen maar nu heb je toch een beetje een idee!
Aan iedereen van wie ik berichtjes gekregen heb, duizendmaal dank! ♥♥
